خواندنی

تغییرات پیشنهادی سبک زندگی

تعدیل کردن چشم انداز و انتظارات بیمار

نکته: به بیماران بگویید که کلینیسین ها اغلب نمیتوانند وزوز مزمن را معالجه کنند. تعدیل انتظارات بیمار یک مرحله مهم در کاهش شدت وزوز است.

کمک به بیماران برای دید بهبودی نسبت به وزوزشان و تعدیل انتظاراتشان از درمان، سمعک زیمنس اکسپرینس یک مرحله مهم در کاهش شدت شرایط است. اما همانطور که tyler و همکاران (2001) پیشنهاد میکنند، مهم است که در بیماران احساس امید ایجاد کنیم. گرچه برای بیشتر موارد وزوز مزمن در حال حاضر، علاجی در دسترس نیست اما راه های زیادی برای بیماران هست که از این علائم نجات یابند.

ملاحظات زیر درباره بیمارانی که از وزوز شدید رنج میبرند آورده شده است:

آنها تمایل دارند که از نظر جسمی آگاه شوند و از نظر باطنی هدایت شوند.

آنها اغلب از ماندگاری نویز رنج میبرند، آرزو دارند که از آن رهایی یابند و درباره تندرستی و سلامت روانیشان نگران هستند.

آنها استراتژی های مدیریتی ناهنجار دارند( این مورد شامل بیمارانی است که قصد دارند از وزوز طفره بروند، دعا میکنند که وزوزشان از بین برود و رویای نبود وزوز را میبینند.)استراتژی های مدیریت ناهنجار همچنین شامل توجه مستقیم به وزوز، صحبت کردن با دیگران درباره اینکه نویزهای نامطلوب چگونه هستند و مصیبت های ناشی از وزوز است. در این وضعیت ها تفکر فاجعه آمیز در بیماران دیده میشود هنگامی که بیماران میگویند: (( زندگی کامل و بی عیب من از هم گسیخته شده وزندگی من اکنون یک مبارزه روزانه است.)) و (( هرگز هیچ آرامش و گریزی وجود ندارد.))

مطالعه ایی که توسط Bud و Pugh انجام گرفت نشان داد که بیمارانی که معتقد هستند وزوز فراتر از کنترل آنهاست به احتمال بیشتری وزوز شدید، اضطراب و افسردگی را تجربه خواهند کرد نسبت به بیمارانی که عقیده دارند میتوانند کنترل هایی بر روی علایم و سایر اتفاقات زندگیشان اعمال کنند.

House (1981) ملاحظات زیر را نوشت:

وزوز به عنوان علامتی که میتواند بلاگردان (scapegoat) شود.

تضادها و نیازها در مسیر این علامت جانشین میشوند.

وزوز میتواند یک نگرانی مهم و اغلب وسواس باشد.

این وسواس به سایر رفتارهای عصبی مثل کناره گیری از اجتماع، انزوا و مشکل با تماس حقیقی منجر میشود.

در بعضی موارد به نظر میرسد که وزوز نقش بهره ثانوی را دارد. وزوز میتواند جرم مربوط با شکست شغلی یا تضادهای اجتماعی را تخفیف دهد.

برای بیماران این امر مهم است که تشخیص دهند که همه مشکلاتشان قابل نسبت دادن به وزوز نیست.باید بیماران تشویق شوند که مشکلاتی که میتوانند به عنوان بخشی از وزوزشان درمان شوند را تشخیص دهند.برای مثال بعضی بیماران از وزوز به خاطر مشکلاتی که در حقیقت ناشی ار کم شنوایی است شکایت میکنند مثلا مشکل در فهم گفتار در محیط های نویزی.

تقویت، توانایی بازشناسی گفتار بسیاری از این بیماران را بهبود میبخشد و همچنین میتواند بلندی وزوزشان را کاهش دهد.

نکته: تشخیص و درمان مشکلاتی که به شکل اشتباه یا بدون تناسب به ووز نسبت داده میشوند میتواند باعث کاهش تقاضاهای بیماران که به وزوز نسبت داده میشود شود. این کار به طور نهایی کاهش شدت وزوز را تسهیل خواهد کرد.

Rizzardo و Colleagues (1998,p.24) گفتند که به نظر میرسد پیوندی بین اضطراب روانی و وزوز در یک چرخه پیکری روانی و روانی پیکری وجود دارد. (یک زمینه روانشناختی برای واکنش احساسی به وقایع، وزوز به عنوان منبع اضطراب که این علامت را تقویت میکند، برجسته شدن ترس های مالیخولیایی).

تغییرات پیشنهادی سبک زندگی

تعدیل کردن چشم انداز و انتظارات بیمار

نکته: به بیماران بگویید که کلینیسین ها اغلب نمیتوانند وزوز مزمن را معالجه کنند. تعدیل انتظارات بیمار یک مرحله مهم در کاهش شدت وزوز است.

کمک به بیماران برای دید بهبودی نسبت به وزوزشان و تعدیل انتظاراتشان از درمان، سمعک زیمنس اکسپرینس یک مرحله مهم در کاهش شدت شرایط است. اما همانطور که tyler و همکاران (2001) پیشنهاد میکنند، مهم است که در بیماران احساس امید ایجاد کنیم. گرچه برای بیشتر موارد وزوز مزمن در حال حاضر، علاجی در دسترس نیست اما راه های زیادی برای بیماران هست که از این علائم نجات یابند.

ملاحظات زیر درباره بیمارانی که از وزوز شدید رنج میبرند آورده شده است:

آنها تمایل دارند که از نظر جسمی آگاه شوند و از نظر باطنی هدایت شوند.

آنها اغلب از ماندگاری نویز رنج میبرند، آرزو دارند که از آن رهایی یابند و درباره تندرستی و سلامت روانیشان نگران هستند.

آنها استراتژی های مدیریتی ناهنجار دارند( این مورد شامل بیمارانی است که قصد دارند از وزوز طفره بروند، دعا میکنند که وزوزشان از بین برود و رویای نبود وزوز را میبینند.)استراتژی های مدیریت ناهنجار همچنین شامل توجه مستقیم به وزوز، صحبت کردن با دیگران درباره اینکه نویزهای نامطلوب چگونه هستند و مصیبت های ناشی از وزوز است. در این وضعیت ها تفکر فاجعه آمیز در بیماران دیده میشود هنگامی که بیماران میگویند: (( زندگی کامل و بی عیب من از هم گسیخته شده وزندگی من اکنون یک مبارزه روزانه است.)) و (( هرگز هیچ آرامش و گریزی وجود ندارد.))

مطالعه ایی که توسط Bud و Pugh انجام گرفت نشان داد که بیمارانی که معتقد هستند وزوز فراتر از کنترل آنهاست به احتمال بیشتری وزوز شدید، اضطراب و افسردگی را تجربه خواهند کرد نسبت به بیمارانی که عقیده دارند میتوانند کنترل هایی بر روی علایم و سایر اتفاقات زندگیشان اعمال کنند.

House (1981) ملاحظات زیر را نوشت:

وزوز به عنوان علامتی که میتواند بلاگردان (scapegoat) شود.

تضادها و نیازها در مسیر این علامت جانشین میشوند.

وزوز میتواند یک نگرانی مهم و اغلب وسواس باشد.

این وسواس به سایر رفتارهای عصبی مثل کناره گیری از اجتماع، انزوا و مشکل با تماس حقیقی منجر میشود.

در بعضی موارد به نظر میرسد که وزوز نقش بهره ثانوی را دارد. وزوز میتواند جرم مربوط با شکست شغلی یا تضادهای اجتماعی را تخفیف دهد.

برای بیماران این امر مهم است که تشخیص دهند که همه مشکلاتشان قابل نسبت دادن به وزوز نیست.باید بیماران تشویق شوند که مشکلاتی که میتوانند به عنوان بخشی از وزوزشان درمان شوند را تشخیص دهند.برای مثال بعضی بیماران از وزوز به خاطر مشکلاتی که در حقیقت ناشی ار کم شنوایی است شکایت میکنند مثلا مشکل در فهم گفتار در محیط های نویزی.

تقویت، توانایی بازشناسی گفتار بسیاری از این بیماران را بهبود میبخشد و همچنین میتواند بلندی وزوزشان را کاهش دهد.

نکته: تشخیص و درمان مشکلاتی که به شکل اشتباه یا بدون تناسب به ووز نسبت داده میشوند میتواند باعث کاهش تقاضاهای بیماران که به وزوز نسبت داده میشود شود. این کار به طور نهایی کاهش شدت وزوز را تسهیل خواهد کرد.

Rizzardo و Colleagues (1998,p.24) گفتند که به نظر میرسد پیوندی بین اضطراب روانی و وزوز در یک چرخه پیکری روانی و روانی پیکری وجود دارد. (یک زمینه روانشناختی برای واکنش احساسی به وقایع، وزوز به عنوان منبع اضطراب که این علامت را تقویت میکند، برجسته شدن ترس های مالیخولیایی).