خواندنی

، تلاش كردند تا بين زمان نهفتگي و دامنة ABR و يا ديگر AEPها، با برآورد مقدار سايكوفيزيكي محرك كليك ارتباط ايجاد كنند. دامنه و نه زمان نهفتگي، با برآورد بلندي مربوط بود. در دنبالة اين مطالعات، Babkoff و همكاران (1984)، تحقيق اوليه را تكرار كردند، و نتايج اوليه را نيز آناليز مجدد نمودند، و سعي كردند غير خطي بودن عملكرد شدت – زمان انواع سمعك نهفتگي را به صورت اصلاحيه در نتايج بگنجانند.

مجموعة دوم داده‌ها، و آناليز مجدد، سازگاري بيشتري بين عوامل سايكوفيزيكي و الكتروفيزيولوژيك نشان داد، اما نتايج اوليه را تغيير نداد.

به همين صورت (1990) Price , Darling در يافتن ارتباط واضح بين ABR و درك بلندي شكست خوردند. از سوي ديگر Thoronton و همكاران، يك راهكار كلينيكي، براي برآورد LDL با داده‌هاي زمان نهفتگي موج V در مقابل شدت ارائه كردند. همچنين در يك گروه از افراد بزرگسال (سال 65 تا 18)، Serpanos و همكاران (1997) بين بلندي و زمان نهفتگي موج ABR V در افرادي با شنوايي طبيعي، و كاهش شنوايي حلزوني صاف ارتباط پيدا كردند، در صورتيكه ارتباط ضعيفي بين عملكردهاي شدت الكتروفيزيولوژيك و رفتاري در بيماران با كاهش شنوايي حسي عصبي شيبدار ديده شد.

سن: تغيير شدت – زمان نهفتگي در نوزادان در گسترة 30 تا 40 است. سن نيز در تعيين سطح شدت محرك لازم براي توليد ABR قابل تشخيص، مطرح است. در نوزادان، شواهدي وجود دارد كه آستانة ABR با سن كاهش مي‌يابد. محققين كاهش بارزي در آستانة ABR (به اندازة 10 تا 30 دسي‌بل) حتي در فاصله 2 ساعت پس از تولد تا 50 ساعت پس از تولد، گزارش كرده‌اند. مقادير دامنه و زمان نهفتگي در اين دو زمان پس از تولد، هنگاميكه براي تفاوت آستانه، اصلاح شدند، كاملاً قابل مقايسه بودند. اين مطالعات در هر حال به عوامل متعدد در كاهش آستانه با ABR توام با سن شامل: عدد دقت در جايگذاري هدفن روي گوشي، كولاپس مجراي كانال متعاقب فشار كاشن هدفن روي بخش غضروفي، تغييرات تكاملي در وضعيت گوش مياني، احتمال باقي‌ماندن چربي Vernix Caseosa در كانال گوش خارجي و حتي مزانشيم در فضاي گوش مياني در ساعات پس از تولد، نمي‌پردازد.

در عامل احتمالي اخير، كاهش شنوايي آرام انتقالي ايجاد مي‌كند كه مي‌تواند آستانه‌ها را بالا ببرد، و زمان نهفتگي را در ABR نوزادان تازه متولد شده افزايش دهد.

دو تعديل ساده، در پروتكل ارزيابي BC- ABR مي‌توانداين مشكلات را به حداقل برساند. استفاده از لوبول يا كانال گوش براي الكترود inverting در مقابل ماستوئيد، آرتيفكت محرك را كه توام با مكان ماستوئيد است، كاهش مي‌دهد. همچنين آرتيفكت‌ نمايندگي سمعك زيمنس محرك با استفاده از پلاريتة متناوب بجاي پلاريتة منفرد كاهش مي‌يابد.

سوم: دليل احتمالي سوم براي امتناع كلينيسين‌ها از ثبت منظم BC- ABR، توجه آنها به اين نكته است كه اختلال شنوايي انتقالي بيشترين مقدار را در مناطق فركانسي اطراف 1000 هرتز و پايين‌تر، داراست، در حاليكه ABR برانگيخته شده با كليك، با انرژي تحريكي كه اغلب در منطقة 1000- تا 4000 هرتز متمركز است، وابستگي دارد. اين مسئله (جدايي) پيشنهاد مي‌كند كه آناليز AC- ABR در مقابل BC- ABR نقائص فركانس پايين را كه توسط بيماريهاي گوش مياني ايجاد مي‌شود، نظير اوتيت مياني يا اوتواسلكروز، كمتر از حد واقعي برآورد مي‌كند.

در فرآيند كلينيكي، ارزش تشخيص اصلي BC- ABR، برآورد دقيق و فركانسي فاصلة راه هوايي و استخواني نيست، بلكه هدف اين است كه با يك آزمون الكتروفيزيولوژيك مشخص شود كه آيا كاهش شنوايي، انتقالي يا مختلط است و حسي نيست.

هدف دوم هم ارائه يك برآورد كلي از مقدار جزء انتقالي، در كاهش شنوايي است. معمولاً به مقدار قابل توجهي، خطاي كمتري در برآورد آستانه در بيماريهاي گوش مياني وجود دارد، بيماريهاي نظير آترزي مادرزادي گوش مياني، معلوليت ارتباطي جدي‌تري را باعث مي‌شوند زيرا در اين بيماريها كاهش شنوايي در منطقة فركانس گفتاري (500 تا 4000 هرتز) تا حد متوسط تا شديد (60 تا 10 dBC) است.

نهايتاً در بحث مربوط به مشكلات توام با BC- ABR، معمولاً به مفصل ماسكينگ و نياز به پوشش دگر سويي اشاره مي‌شود. اين مطلب در اديومتري رفتاري نيز مطرح است. در اختلال شنوايي انتقالي دو طرفه شديد، سطح شدتي محرك AC ممكن است گاهي اوقات بيشتر از كاهش بين دو گوش جمجمة فرد باشد، در نتيجه مي‌تواند منجر به عبور احتمالي انرژي آكوستيكي به گوش غير آزمايشي شود. احتمال اين امر در هدفن‌هاي روي گوشي Sdpra aural بيشتر از اينسرت فوت است. همانطور كه در مبحث مربوط به مبدل‌ها اشاره شده است، هدفن‌هاي روي گوشي مرسوم كاهش بين دو گوشي مي‌تواند در حد 40 تا 50 dB باشد در حاليكه اين مقدار معمولاً در اينسرت فون 60 dB است.

معيار مورد استفاده براي تكرارپذيري دامنه :

تفاوت نسبت دامنه موج V به I بين run ها نبايد از 5% فراتر رود. اگر اشكال موجي به اين معيارهاي تكرارپذيري برسند ، سپس ميزان هاي دامنه و زمان نمايندگي سمعك فوناك نهفتگي از مجموع پاسخ ها محاسبه مي شوند. محاسبه نسبت دامنه موج V به I براي محدود كردن تغييرپذيري ذاتي موجود در اندازه گيري مطلق دامنه است. نسبت دامنه موج V به I توسط بررسي هاي فراواني به عنوان يك پارامتر مفيد از نظر باليني براي آناليز پاسخ شنيداري ساقه مغز در نظر گرفته شده است. معيار واقعي براي غير طبيعي بودن نسبت دامنه موج V به I متفاوت است. نسبت دامنه موج V به I كمتر از 0.5براي محرك كليك تك گوشي شدت بالا ( موج V كمتر از نصف موج I ) يك ميزان قطع طبيعي پايين تر محافظه كارانه است. نسبت دامنه موج V به I كمتر از 1.0 اما بزرگتر از 0.5 در حدود 10 % اشخاص هنجار يافت شده است. اين معيار به طور جدا نشانه قوي از عملكرد بد شنيداري نيست.

نوسانات طبيعي در اشكال موجي پاسخ شنيداري ساقه مغز:

انتخاب قله :

انتخاب قله، انتخاب صحيح و ثابت يك نقطه اطلاعاتي واحد بر روي شكل موج است كه در نامگذاري موج و محاسبه دامنه و زمان نهفتگي استفاده مي شود.

دو روش اصلي براي اين نوع آناليز موج وجود دارد.

نقطه اي موجود بر روي جزء موجي كه بيشترين دامنه را توليد كند. در اشكال موجي داراي قله هاي تيز اين انتخاب ساده و واضح است.

اشكالات اين روش :

الف) وقتي كه نقطه داراي بيشترين دامنه به طور واضح و به بهترين نحو موج را نشان ندهد. مثل : مجموعه V-IV كه دو قله واقعي يعني يك قله براي موج V و يك قله براي موج IV وجود ندارد. يك موج IV برجسته و موج V نسبتا كوچك وجود دارد. در اين حالت اگر ماكزيمم دامنه به عنوان قله انتخاب شود و زمان نهفتگي موج IV جايگزين زمان نهفتگي موج V شود ، نتيجه باليني اين تفسير اشتباه ، محاسبه زمان نهفتگي به طور غير معمول كوتاه در گوش مشكوك ، تفاوت زمان نهفتگي بين گوشي قابل توجه براي موج V و زمان نهفتگي بين موجي I-V و احتمالا فرض كردن اين مسئله كه گوش غير مشكوك غير طبيعي است.

اگرچه رشد ساقه مغز و تغييرات وابسته به آن در زمان نهفتگي بين امواج در ABR برجسته ترين ويژگي رشدي دايناميك در نوزادان است شواهدي وجود دارد كه عملكرد حلزون در نوزاد به طور مشخص نسبت به بچه هاي داراي سن بيشتر و يا بزرگسالان متفاوت است. تعدادي حيوانات آزمايشگاهي ( جيرجيرك ) بار اول به اصوات داراي فركانس پايين پاسخ نشان دادند، اگرچه قاعده حلزون ( كه مربوط به فركانس هاي بالا مي باشد ) قبل از راس ( كه مربوط به فركانس هاي پايين مي باشد) رشد مي كند. هنگامي كه حيوان رشد مي كند نمايندگي سمعك يونيترون تغييراتي در سازماندهي تونوپيك حلزون اتفاق مي افتد. فركانس هاي بالاتر در قاعده و فركانس هاي پايين تر در راس نشان داده مي شوند. معمولا در بچه هاي داراي سن بيشتر يا بزرگسالان ، ABR توسط فعاليت حلزوني نسبتا فركانس بالا ( 1000 تا 4000 هرتز ) توليد مي شود و فركانس پايين سهم كمتري دارد. به هر حال نقش بيشتر بخش فركانس پايين حلزون در توليد ABR در نوزادان ديده مي شود. فركانس هاي پايين براي توليد ABR در نوزادان تازه متولد شده نسبت به بزرگسالان مهم تر هستند. دانشمندي اثر تغييرات وابسته به سن را در زمان نهفتگي موج I در نوزادان تازه متولد شده ( محدوده اي از 30 تا 42 هفتهConceptional age ) و يك گروه از اشخاص بزرگسال توصيف كرد. نويسنده ها تاخيرات موج در حال حركت حلزوني را توسط آناليز تاخيرات فاز DPOAE و زمان هاي نهفتگي ABR مشتق شده تخمين زدند. تفاوتي در زمان انتقال حلزوني براي نوزادان از 34 هفته تا 42 هفته Conceptional age و بزرگسالان جوان يافت نشد. بنابراين عملكرد حلزون در هفته 35 conceptional age رشد يافته است.

اشتباهات مربوط به الكترود:

شكل 11-7 اشكال موجي انتخاب شده و ثبت شده حاصل از شخص بزرگسال جوان داراي شنوايي طبيعي را براي شرح اثرات مكان نامناسب الكترود نشان مي دهد. به جزء مكان الكترود همه اشكال موجي تحت شرايط اندازه گيري يكساني ثبت شده اند. شكل موج اول توسط استفاده از آرايش الكترودي Fz-Ai ( پيشاني- نرمه گوش همانسويي ) ثبت شده است. اين نوع ثبت قيمت سمعك زيمنس طبيعي است و امواج I-III-V به طور قابل اعتمادي نشان داده شده اند و احتمالا امواج II-IV نيز ثبت شده اند. همچنين موج VI نيز ثبت شده است. در شكل موج A

آرايش الكترودي افقي (Ac-Ai ) استفاده شده است. امواج I-II-III-IV برجسته هستند اما مجموعه IV-V كاهش يافته است و فقط به موج IV محدود شده است. در ثبت شكل موج B ، آرايش الكترودي مرسوم ( Fz-Ai ) استفاده شده است ولي الكترود زمين به طور كامل برداشته شده است. تحت شرايط اندازه گيري خوب از جهات ديگر ، شكل موج B تقريبا از اشكال موجي طبيعي تكرار شده در بالاي شكل غير قابل تمايز است. در صورتي كه مداخله الكتريكي حداقل باشد و امپدانس بين دو الكترود باقيمانده پايين و متعادل باشد ، الكترود زمين براي اندازه گيري پتانسيل برانگيخته شنوايي لازم نيست. به هرحال شكل موج در محيط هاي آزمايشي داراي نويز الكتريكي بدون وجود يك الكترود زمين خوب ( يعني امپدانس پايين و قيمت سمعك زيمنس ناحيه تماس بزرگ الكترود با پوست ) به طور چشمگيري تخريب مي شود.

الكترود معكوس در Ai قبل از ثبت شكل موج C برداشته شده است. فقط الكترود غير معكوس Fz و الكترود زمين Fpz باقيمانده اند. در نتيجه الكترود مرجعي وجود ندارد. نتيجه لزوما فعاليت زمينه است. اين نتيجه اهميت الكترود معكوس را شرح مي دهد. ABR را مي توان با يك الكترود معكوس موجود در خارج از سر ( واقع شده در روي بدن اما نه بر روي سر ) ثبت كرد. اين نوع ثبت در تعدادي موارد امكان پذير و حتي مطلوب است. مشكل موجود در ثبت شكل موج C اين است كه الكترود معكوسي استفاده نشده است. پتانسيل الكتريكي بين دو الكترود نمي تواند اندازه گيري شود.

شكل موج D از يك پاسخ شكل گرفته به طور خيلي ضعيفي تشكيل شده است و فقط جزء وسيع و نسبتا كوچكي در ناحيه زمان نهفتگي موج V ديده مي شود. در ثبت اين شكل موج الكترودها در Fz –Ai –Fpz واقع شده اند. اگرچه اينها مكان هاي معمول الكترود هستند، شكل موج D با معكوس كردن مكان طبيعي الكترود معكوس ( Ai ) و مكان الكترود قيمت سمعك اينترتون زمين ( Fpz ) ثبت شده است. بنابراين الكترود غير معكوس در Fz و الكترود معكوس در Fpz و الكترود زمين در Ai قرار گرفته است. از آنجايي كه اين الكترودها كاملا نزديك به يكديگر قرار دارند، فعاليت ABR كشف شده توسط Fz و Fpz خيلي مشابه است. ورودي هاي Fz و Fpz به تقويت كننده تفاضلي وقتي از يكديگر كم مي شوند منجر به كنسل شدن بخش زيادي از فعاليت ABR مي شوند. جايگزيني صحيح الكترود و ورودي به تقويت كننده ( در جعبه الكترود ) بايد تاييد شوند ، هنگامي كه پاسخي ثبت نشود.

الگوي شكل موج E فاقد موج I است. اگرچه اجزاء ديگر مشاهده مي شوند و در واقع جدايي واضحي بين موج IV و V وجود دارد. اگر تكنيك ثبت دو كاناله ( آرايش الكترودي همانسويي و دگر سويي ) استفاده شود ، اين شكل موج در كانال دگرسويي مورد انتظار خواهد بود. شكل موج يكساني مي تواند به طور اشتباهي به دو روش ثبت شود. ظاهر اين الگو در بخش همانسويي ثبت دو كاناله نشان مي دهد كه يا گوش مقابل واقعا تحريك شده است به طور غير عمدي ) يا دو الكترود ورودي معكوس ( Ai-Ac ) برعكس شده اند. ( به طور اشتباه وصل شده اند) بعد از شناسايي مشكل نيازي به جابجا كردن الكترودها نيست و كانال ها به سادگي معكوس مي شوند. براي جلوگيري از گيج شدن و در نتيجه ايجاد اشتباه در جمع آوري اطلاعات ، معمولا عاقلانه است كه دوباره تنظيمات آزمايشي معمول را ايجاد كنيم.

حداقل چهار سوال باليني در بحث ABR و آسيب شنوايي حلزوني بايد در نظر گرفته شوند.

1-آيا انواع مختلف عملكرد بد شنيداري محيطي به طور متفاوتي ABR را تحت تاثير قرار مي دهند؟ اين سوال به طور مثبتي بعدا در اين فصل جواب داده مي شود.

2-ارتباط بين ميزان و شكل كاهش شنوايي و احتمال مشاهده اجزاء خاص ABR چگونه است ؟ به عنوان مثال چند بار موج I در ABR ( EcochG AP ) به طور مطمئني در آسيب شنوايي حسي موجود در فركانس بالا با استفاده از تكنيك هاي ثبت مرسوم مي تواند شناسايي شود؟ همچنين چه ميزان آسيب شنوايي حسي مي تواند در يك بيمار سبب حذف EcohG يا ABR شود؟

3-چگونه زمان نهفتگي و دامنه ABR به صورت تابعي از ميزان و شكل كاهش شنوايي تغيير مي كند ؟

4-آيا يك كلينيسين بايد تاخير زمان نهفتگي ABR را كه به نظر مي رسد ناشي از آسيب حسي است ، در هنگام تفسير پاسخ به منظور تمايز صحيح كوچكترين سمعك بين آسيب حسي در مقابل عصبي ( يعني حلزون در مقابل وراء حلزوني ) تصحيح كند؟ اگر اينطور باشد چه تكنيك تصحيحي بايد استفاده شود ؟

اطلاعات در مورد برهم كنش هاي بين ميزان ، نوع ، شكل آسيب شنوايي و ABR براي به حداكثر رساندن كاربرد ABR در ارزيابي شنيداري محيطي لازم است. متاسفانه ، درك كنوني از اين برهم كنش هاي پيچيده ناكامل باقي مانده است.

دو كاربرد باليني براي ABR وجود دارد كه درك آسيب شنوايي براي آنها لازم است. يك كاربرد آن تشخيص اختلالات عصبي در بزرگسالان يا بچه ها است و كاربرد ديگر آن تخمين حساسيت شنوايي عمدتا در بچه ها مي باشد. بنابراين در بزرگسالان ABR بيشتر براي ارزيابي تشخيص اختلالات عصبي به جاي تخمين حساسيت شنوايي به كار مي رود. سوال اساسي اين است كه چگونه ميزان و شكل كاهش شنوايي حلزوني ( در مقابل وراء حلزوني ) ABR را تحت تاثير قرار مي دهد؟ كلينيسين اغلب اديوگرام و يافته هاي ABR را براي يك بيمار در دست دارد و بايد تصميم بگيرد آيا يافته هاي ABR با آسيب شنوايي حلزوني سازگار است يا با آسيب شنوايي وراء حلزوني. اگر يك موج I مشخص ثبت شود ، اين تصميم نسبتا مستقيم است و به ميزان زيادي بر اساس تفسير زمان نهفتگي بين موجي بيمار با استفاده از اطلاعات هنجار پايه ريزي شده است.

متاسفانه ، ABR براي بيشتر بيماران داراي آسيب شنوايي حسي عصبي فركانس بالاي متوسط تا شديد فاقد موج I واضح است. تجربه باليني پيشنهاد مي كند كه بحث انگيزترين جنبه كاربردي ABR در بزرگسالان به طور مطمئن تمايز قائل شدن بين يافته هاي ABR در ضايعات حلزوني و وراء حلزوني در بيماراني با كاهش شنوايي حسي عصبي غير ارزانترين سمعك قرينه مي باشد.

دومين كاربرد معمول ABR به صورت باليني كه نياز به درك اثرات ميزان ، نوع و شكل آسيب شنوايي دارد ، تخمين آستانه شــنوايي در بچــه ها است. در حــال حاضر ، محرك كليك اغلب در اندازه گيري ABR استفاده مي شود. بنابراين ، يك سوال مهم اين است كه : چگونه يافته هاي دامنه و زمان نهفتگي ABR به صورت تابعي از سطح شدت محرك كليك با اديوگرام بيمار مرتبط هستند؟ آيا امكان پذير است كه در مورد اين بچه ها به طور مطمئني ميزان و شكل كاهش شنوايي را از روي اطلاعات ABR تخمين بزنيم ؟ متاسفانه ، با درك كنوني از ABR و عملكرد بد شنيداري محيطي چنين تخميني در حالي كه از نظر باليني مطلوب است ولي امكان پذير نيست.

در تلاش براي توصيف عملكرد شنيداري محيطي با استفاده از ABR كلينيسين ها بايد در ذهن خود هميشه دو اصل باليني مرتبط و اساسي را به ياد داشته باشند.

1-هيچ اندازه گيري شنيداري منفردي به طور ثابت و به ميزان كافي همه جنبه هاي شــنوايي را ارزيابي نمي كند.

2-هيچ روش تشخيصي قابل اطمينان نيست و يا خطا ناپذير نيست. ( امكان خطا وجود دارد )

ارزش پتانسيل هاي برانگيخته شنوايي توسط افزايش دانش در مورد توليد كننده هاي عصبي و تكنيكك هاي آناليز و ارائه محرك پيشرفته تر افزايش مي يابد. به هرحال به خاطر اصول نوروفيزيولوژيك و نوروآناتوميك اصلي مشخص كننده پتانسيل هاي برانگيخته شنوايي ، اين پتانسيل ها هرگز يك اندازه گيري معتبري از شنوايي نيستند. كاربرد باليني اين اصل، اين است كه ارزيابي پتانسيل برانگيخته شنوايي هر وقت كه امكان پذير است بايد توسط اندازه گيري هاي شنيداري ديگر از قبيل ايميتانس گوشي ، تون خالص و اديومتري گفتار تكميل شود. در بخش زير براي كلينيسين اطلاعاتي فراهم مي شود كه در تفسير با معني ABR در مواردي كه فرض بر وجود آسيب شنوايي حلزوني است ، مفيد مي باشند. راهنماهاي عملي براي كنار آمدن با تعدادي از مشكلات شايع ، در اين بحث ذكر شده اند و در فصل نه خلاصه شده اند.

التهاب گوش مياني:

التهاب گوش مياني معمولاً به اشتباه تحت عنوان عفونت گوش اطلاق مي‌شود. محل بيماري فضاي گوش مياني در پشت پرده گوش است. به طور طبيعي نمايندگي سمعك برنافون اين فضا با هوا پر شده است و به طور منظم توسط لوله استاش تهويه مي‌شود. لوله استاش گوش مياني را به نازوفارنكس (عقب گلو) مرتبط مي‌كند. وقتي كه لوله استاش مسدود شود مثلاً در طي يك عفونت دستگاه تنفسي فوقاني، فضاي گوش مياني به طور مناسب تهويه نمي‌شود. فشار منفي در داخل فضاي گوش مياني رشد مي‌كند (فشار در داخل گوش مياني كمتر از فشار اتمسفر است) و مايع از غشاي مخاطي كه حفره گوش مياني را احاطه كرده است به درون گوش مياني نشت مي‌كند. اين حالت اوتيت مياني همراه با مايع (يا اوتيت مياني غير چركي) ناميده مي‌شود و در واقع عفونت گوش نيست. پرده گوش ممكن است به داخل فرو رفته و يا سطح مايع ممكن است از طريق پرده گوش ديده شود. مايع گوش مياني معمولاً موجب ايجاد كاهش شنوايي انتقالي ملايم و در فركانس‌هاي پايين مي‌شود.

چندين اشكال ديگر از التهاب گوش مياني شنوايي را تحت تاثير قرار مي‌دهند.

التهاب گوش مياني سروزي (ترشحي) مزمن كه تحت عنوان گوش چسبناك نيز اطلاق مي‌شود. اين حالت نقص شنوايي بزرگتري توليد مي‌كند. پرده گوش به صورت خاكستري مايل به آبي يا مايل به زرد ديده مي‌شود.

التهاب گوش مياني باكتريايي يا ويروسي حاد. در اين حالت پرده گوش قرمز به نظر مي‌رسد و گاهي اوقات برجسته است. بيمار از درد گوش شكايت مي‌كند. در طي زمان و بدون درمان پرده گوش مي‌تواند به طور خود به خودي پاره شود و چرك به بيرون مي‌ريزد. اين پارگي پرده گوش معمولاً به طور خود به خودي بهبود مي‌يابد، هنگامي كه بيماري رفع شود.

التهاب گوش مياني چركي مزمن chronic ear ، يك عفونت گوش است كه برطرف نمي‌شود. ترشح ثابت، گاهي اوقات بدبو از پارگي كه اغلب خيلي بزرگ است، وجود دارد. كاهش شنوايي انتقالي ملايم تا متوسط معمولاً وجود دارد.

التهاب گوش مياني سروزي حاد middle ear infedtion گهگاهي اكثريت بچه‌هاي سالم از جهات ديگر را تحت تاثير قرار مي‌دهد. شيوع كلي آن بالا مي‌باشد و 60 تا 70 درصد است و تمايل دارد كه در مردان نسبت به زنان بالاتر باشد. مقالات گسترده‌اي در مورد كشف، تشخيص و درمان آن وجود دارد.

همچنين، بحث قابل توجهي در مورد چندين نوع التهاب گوش مياني وجود دارد. به خصوص در مورد مؤثر بودن روش‌هاي درماني متفاوت (ضد احتقان/داروهاي آنتي هيستامين/ لوله‌هاي تهويه) و اثر طولاني مدت التهاب گوش مياني برروي رشد گفتار و زبان.

اندازه‌گيري ABR از طريق راه استخواني به طور باليني امكان‌پذير است. اما لازم است از تفاوت‌هاي اساسي موجود در مبدل راه استخواني در مقابل راه نمايندگي سمعك ريساند هوايي و ويژگي‌هاي محرك آگاه باشيم.

طولاني شدن قابل توجه زمان نهفتگي مطلق براي موج I و امواج ديرتر، (اين يافته ويژگي كاهش شنوايي انتقالي است) مي‌تواند همچنين ناشي از ديگر علت‌هاي غيرانتقالي باشد. اين موارد از قبيل كلاپس كانال گوش، قرارگيري ناصحيح هدفون و حركت مكان هدفون در طي آزمايش بايد قبل از تفسير هدفمند اشكال موجي ABR حذف شوند.

خلاصه‌اي از پاتولوژي‌هاي اتولوژيك انتخاب شده شامل گوش خارجي و مياني كه با آسيب شنوايي انتقالي همراه شده‌اند.

گوش خارجي

سرومن فشرده شده

تنگ شدن يا انسداد كانال گوش خارجي

اوتين خارجي حاد

اوتيت خارجي مزمن

گوش مياني

انسداد گوش به طور مادرزادي

كلستئاتوما (اكتسابي)

كلستئاتوما (مادرزادي)

از هم گسيختگي زنجيره استخوانچه‌اي

عملكرد بد لوله استاش

ثابت شدن زنجيره استخوانچه‌اي

تومور گلوموس ژوگولر (تومور جسم كاروئيد و يا chemodectoma)

اوتيت مياني بدون مايع

اوتيت مياني همراه با مايع (سروز يا چركي)

اتواسكلروزيس

پارگي پرده گوش