خواندنی

در یک مطالعه ی شنوایی شرکت کرده بود و آستانه ی ادیومتریک او ثبت شده بود. شکل 7-18 نشان می دهد وبسایت که آستانه ی این دانشجو برای فرکانس های بین 1تا8 کیلوهرتز (kHz) تغییر کرده است. پیش از حادثه (مواجهه با سروصدا) آستانه های فرکانس های آزمایش شده نرمال بود. تغییر آستانه از طریق کم کردن (تفریق) آستانه ی نمونه ی پیش از مواجهه از آستانه های اندازه گیری شده بدست می آید.
یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان آستانه ها به میزان dB 75-50 در فرکانس های بالاتر از kHz 2 افزایش یافتند.این مواجهه هیچ کاهش شنوایی اساسی و عمده ای کمتر از kHz 2 ایجاد نکرد.آزمایشات ادیومتریک بعدی که به مدت 2 سال پس از مواجهه انجام شد هیچگونه برگشت عمده ای در هیچ فرکانسی را نشان نداد. الگوی کاهش شنوایی مشاهده شده در شکل 7-18 یک تذکر مفید برای ادیولوژیست در رابطه با علائم اصلی ترومای اکوستیک می باشد.
اول اینکه مواجهه می بایست بیش از پیک spL dB 140 باشد.البته مقادیر مواجهه این دانشجو در گزارش ذکر نشده و میتوان آنرا با استفاده از روش های گفته شده در فصل 2 تخمین زد.
گزارش شده است که ترقه ها پیک SPL ی متجاوز از dB160 در یک فاصله 2 متری ایجاد می کنند. جهت تخمین مواجهه در فاصله 15 اینچی می توان با استفاده از قانون مربع معکوس آنرا
شکل 18-8

بدست آورد که منجر به این نتیجه می شود که این دانشجو در سطح متجاوز از dB175 با آن مواجه شده است. دوم اینکه اگر در مواجهه (تماس) انرژی در طول طیف فرکانس وسیعی گسترش یابد به دلیل مدت زمان کوتاه آن کاهش شنوایی فرکانس بالا به بالاتر از kHz 2 محدود می شود. مثل اغلب کاهش های شنوایی ناشی ار مواجهه با سروصدا ادیوگرام (نمودار شنوایی) این دانشجو یک کاهش فرکانس بالای شیب داری را نشان می دهد که یک الگوی دندانه دار ویژه ای دارد. به این معنی که آستانه در kHz 8 نسبت به آستانه در kHz 6 بهتر است.

منبع:

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%db%8c%d9%86%d8%aa%d8%b1%d8%aa%d9%88%d9%86/

در یک مطالعه ی شنوایی شرکت کرده بود و آستانه ی ادیومتریک او ثبت شده بود. شکل 7-18 نشان می دهد وبسایت که آستانه ی این دانشجو برای فرکانس های بین 1تا8 کیلوهرتز (kHz) تغییر کرده است. پیش از حادثه (مواجهه با سروصدا) آستانه های فرکانس های آزمایش شده نرمال بود. تغییر آستانه از طریق کم کردن (تفریق) آستانه ی نمونه ی پیش از مواجهه از آستانه های اندازه گیری شده بدست می آید.
یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان آستانه ها به میزان dB 75-50 در فرکانس های بالاتر از kHz 2 افزایش یافتند.این مواجهه هیچ کاهش شنوایی اساسی و عمده ای کمتر از kHz 2 ایجاد نکرد.آزمایشات ادیومتریک بعدی که به مدت 2 سال پس از مواجهه انجام شد هیچگونه برگشت عمده ای در هیچ فرکانسی را نشان نداد. الگوی کاهش شنوایی مشاهده شده در شکل 7-18 یک تذکر مفید برای ادیولوژیست در رابطه با علائم اصلی ترومای اکوستیک می باشد.
اول اینکه مواجهه می بایست بیش از پیک spL dB 140 باشد.البته مقادیر مواجهه این دانشجو در گزارش ذکر نشده و میتوان آنرا با استفاده از روش های گفته شده در فصل 2 تخمین زد.
گزارش شده است که ترقه ها پیک SPL ی متجاوز از dB160 در یک فاصله 2 متری ایجاد می کنند. جهت تخمین مواجهه در فاصله 15 اینچی می توان با استفاده از قانون مربع معکوس آنرا
شکل 18-8

بدست آورد که منجر به این نتیجه می شود که این دانشجو در سطح متجاوز از dB175 با آن مواجه شده است. دوم اینکه اگر در مواجهه (تماس) انرژی در طول طیف فرکانس وسیعی گسترش یابد به دلیل مدت زمان کوتاه آن کاهش شنوایی فرکانس بالا به بالاتر از kHz 2 محدود می شود. مثل اغلب کاهش های شنوایی ناشی ار مواجهه با سروصدا ادیوگرام (نمودار شنوایی) این دانشجو یک کاهش فرکانس بالای شیب داری را نشان می دهد که یک الگوی دندانه دار ویژه ای دارد. به این معنی که آستانه در kHz 8 نسبت به آستانه در kHz 6 بهتر است.

منبع:

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%db%8c%d9%86%d8%aa%d8%b1%d8%aa%d9%88%d9%86/