Nitrous Oxide
اين دارو يك گاز استنشاقي است كه اثر بيهوشي خوبي دارد. استفاده از اين دارو موجب سمعک زیمنس آلمان بيهوشي مي شود، اما توان (قدرت) حفظ بيهوشي آن كم است. ABR نسبت به تاثيرات Nitrous Oxide مقاوم است. دامنه مولفه هاي AER با نهفتگي بيشتر از 50ms به تناسب دوز دارو كاهش مي يابد اما نهفتگي آنهاتحت تاثير قرار نمي گيرد.
مسدود كننده هاي عصبي – عضلاني (داروهاي فلج كننده شيميايي) Neuromuscular Blocker (Chemical Paralyzing Agents)
اين داروها از طريق متوقف ساختن ايمپالس هاي عصبي در محل اتصال عصب و عضلات اسكلتي موجب بروز حالت فلجي مي شوند. نمونه اينگونه داروهاي مسدود كننده عصب – عضله كه در اتاق عمل و واحد مراقبت هاي ويژه (ICU) استفاده مي شوند عبارتند از: (Parulon) Pancuronium ، Metocurine، Succinulcholine و Curare.
هنگام كاربرد چنين داروهايي مثل Pavulon، Metocurine و Saccinylcholine همه انواع AER را مي تواند به شكلي پايا ثبت كرد. در واقع بدليل فقدان نويزها و آرتيفكت هاي مرتبط با عضلات ناشي از تاثير داروهاي شيميايي فلج كننده عضلات، اغلب شكل موج ها بهبود مي يابند.
داروهاي مسكن (Tranquilizer) و روانپزشكي
مسكن ها، داروهاي آرام بخش (Neuroleptic) هستند كه ظاهرا گيرنده هاي پس سيناپسي (Postsynaptic) حساس به دوپامين (Dopaminergic) را در ناحيه مياني سيستم ليمبيك (Mesolimbic) مغز مسدود مي كنند. مسكن هاي ضعيف (minor) مثل Diazepam و Librium بعنوان ضد اضطراب و خواب آور مورد استفاده قرار مي گيرند. داروهاي مسكن قوي (Major) بعنوان دارو ضد بيماري هاي رواني (Antipsychotic) استفاده مي شوند. ساير داروهاي روانپزشكي، با پايه ليتيوم (Lithium-based) ساخته مي شوند و براي درمان بيماري هاي Manic بكار مي روند. مكانيسم اثر اين داروها ناشناخته است. اما بنظر مي رسد كه عملكردهاي عصبي و تبادل عصبي (Neurotransmitter) را تغيير مي دهند. فهرستي طولاني از داروهاي ضد بيماري هاي رواني وجود دارد، كه همه آنها طبق تعريف (Psychotropic) هستند و ممكن است بر AER هاي با نهفتگي طولاني تر – احتمالا Pb از AMLR – تاثير بگذارند.
Nitrous Oxide
اين دارو يك گاز استنشاقي است كه اثر بيهوشي خوبي دارد. استفاده از اين دارو موجب سمعک زیمنس آلمان بيهوشي مي شود، اما توان (قدرت) حفظ بيهوشي آن كم است. ABR نسبت به تاثيرات Nitrous Oxide مقاوم است. دامنه مولفه هاي AER با نهفتگي بيشتر از 50ms به تناسب دوز دارو كاهش مي يابد اما نهفتگي آنهاتحت تاثير قرار نمي گيرد.
مسدود كننده هاي عصبي – عضلاني (داروهاي فلج كننده شيميايي) Neuromuscular Blocker (Chemical Paralyzing Agents)
اين داروها از طريق متوقف ساختن ايمپالس هاي عصبي در محل اتصال عصب و عضلات اسكلتي موجب بروز حالت فلجي مي شوند. نمونه اينگونه داروهاي مسدود كننده عصب – عضله كه در اتاق عمل و واحد مراقبت هاي ويژه (ICU) استفاده مي شوند عبارتند از: (Parulon) Pancuronium ، Metocurine، Succinulcholine و Curare.
هنگام كاربرد چنين داروهايي مثل Pavulon، Metocurine و Saccinylcholine همه انواع AER را مي تواند به شكلي پايا ثبت كرد. در واقع بدليل فقدان نويزها و آرتيفكت هاي مرتبط با عضلات ناشي از تاثير داروهاي شيميايي فلج كننده عضلات، اغلب شكل موج ها بهبود مي يابند.
داروهاي مسكن (Tranquilizer) و روانپزشكي
مسكن ها، داروهاي آرام بخش (Neuroleptic) هستند كه ظاهرا گيرنده هاي پس سيناپسي (Postsynaptic) حساس به دوپامين (Dopaminergic) را در ناحيه مياني سيستم ليمبيك (Mesolimbic) مغز مسدود مي كنند. مسكن هاي ضعيف (minor) مثل Diazepam و Librium بعنوان ضد اضطراب و خواب آور مورد استفاده قرار مي گيرند. داروهاي مسكن قوي (Major) بعنوان دارو ضد بيماري هاي رواني (Antipsychotic) استفاده مي شوند. ساير داروهاي روانپزشكي، با پايه ليتيوم (Lithium-based) ساخته مي شوند و براي درمان بيماري هاي Manic بكار مي روند. مكانيسم اثر اين داروها ناشناخته است. اما بنظر مي رسد كه عملكردهاي عصبي و تبادل عصبي (Neurotransmitter) را تغيير مي دهند. فهرستي طولاني از داروهاي ضد بيماري هاي رواني وجود دارد، كه همه آنها طبق تعريف (Psychotropic) هستند و ممكن است بر AER هاي با نهفتگي طولاني تر – احتمالا Pb از AMLR – تاثير بگذارند.
خرید سمعک به صرفه