خواندنی

براي مثال، صداي كليك بدون در نظر گرفتن فركانس آن مي تواند محلي سازي شود. صداهاي دوره اي كه تنها هاونيك هاي فركانس بالا دارند نيز مي توانند به شرطي كه ميزان تكرار بسته ي صوتي زير 600 هرتز باشد بر اساس تفاوت در زمان خريد سمعك رسيدنشان محلي سازي شوند. از آنجا كه بيشتر صداهايي كه روزمره با آنها مواجه ايم پيچيده هستند و ميزان تكرار آنها زير 600 هرتز است، تفاوت در زمان رسيدن آنها مي تواند در بيشتر موقعيت هاي شنيداري محلي سازي شود.

نقش لاله ي گوش و نيم تنه

نشانه هاي دو گانه براي در نظر گرفتن تمامي ابعاد محلي سازي صوت كافي نيستند. براي مثال، زمان رسيدن و شدت صوت نشانگر اين نيست كه صدا از جلو يا پشت يا بالا يا پايين مي آيد . چنين دقتي در تشخيص صوت نيز امكان پذير است. تحت بعضي شرايط خاص، محلي سازي در يك گوش مي تواند به دقت هر دو گوش باشد. ثابت شده است كه انعكاس هاي صوتي از لاله گوش و نيم تنه در محلي سازي صدا نقش مهمي را ايفا مي كنند. طيف صداهايي كه وارد گوش مي شوند توسط اين انعكاس ها بستگي به منبع صدا تغيير مي كنند. اين فيلتر وابسته به جهت نشانه هايي را براي محل منبع صدا تعيين مي كند. نشانه هاي طيفي تنها براي تعيين اطلاعات راجع به مكان منبع صدا مهم نيستند. آنها همچنين ما را قادر مي سازند تا بدانيم صدا از درون مي آيد يا از محيط خارج. لاله ي گوش طيف صدا را در فركانسهاي پايين تغيير مي دهد. تنها وقتي طول موج صدا قابل مقايسه يا كوچك تر از لاله ي گوش باشد، لاله ي گوش به طور قابل ملاحظه اي تحت تاثير قرار ميگيرد. اين امر بيشتر در فركانس هاي بالاي 6 كيلوهرتز رخ مي دهد.

بنابراين، نشانه هايي كه توسط لاله ي گوش فراهم مي شود براي صداهايي با پهناي باند فركانس بالا موثر هستند. بااين حال، انعكاس از ساختارهاي ديگر، مثل شانه ها، باعث تغيير طيف در فركانس هاي پايين مي شود و اين كار ممكن است براي پردازش صوتهايي كه از سمت جلو و عقب ميآيند مهم باشند.

براي مثال، صداي كليك بدون در نظر گرفتن فركانس آن مي تواند محلي سازي شود. صداهاي دوره اي كه تنها هاونيك هاي فركانس بالا دارند نيز مي توانند به شرطي كه ميزان تكرار بسته ي صوتي زير 600 هرتز باشد بر اساس تفاوت در زمان خريد سمعك رسيدنشان محلي سازي شوند. از آنجا كه بيشتر صداهايي كه روزمره با آنها مواجه ايم پيچيده هستند و ميزان تكرار آنها زير 600 هرتز است، تفاوت در زمان رسيدن آنها مي تواند در بيشتر موقعيت هاي شنيداري محلي سازي شود.

نقش لاله ي گوش و نيم تنه

نشانه هاي دو گانه براي در نظر گرفتن تمامي ابعاد محلي سازي صوت كافي نيستند. براي مثال، زمان رسيدن و شدت صوت نشانگر اين نيست كه صدا از جلو يا پشت يا بالا يا پايين مي آيد . چنين دقتي در تشخيص صوت نيز امكان پذير است. تحت بعضي شرايط خاص، محلي سازي در يك گوش مي تواند به دقت هر دو گوش باشد. ثابت شده است كه انعكاس هاي صوتي از لاله گوش و نيم تنه در محلي سازي صدا نقش مهمي را ايفا مي كنند. طيف صداهايي كه وارد گوش مي شوند توسط اين انعكاس ها بستگي به منبع صدا تغيير مي كنند. اين فيلتر وابسته به جهت نشانه هايي را براي محل منبع صدا تعيين مي كند. نشانه هاي طيفي تنها براي تعيين اطلاعات راجع به مكان منبع صدا مهم نيستند. آنها همچنين ما را قادر مي سازند تا بدانيم صدا از درون مي آيد يا از محيط خارج. لاله ي گوش طيف صدا را در فركانسهاي پايين تغيير مي دهد. تنها وقتي طول موج صدا قابل مقايسه يا كوچك تر از لاله ي گوش باشد، لاله ي گوش به طور قابل ملاحظه اي تحت تاثير قرار ميگيرد. اين امر بيشتر در فركانس هاي بالاي 6 كيلوهرتز رخ مي دهد.

بنابراين، نشانه هايي كه توسط لاله ي گوش فراهم مي شود براي صداهايي با پهناي باند فركانس بالا موثر هستند. بااين حال، انعكاس از ساختارهاي ديگر، مثل شانه ها، باعث تغيير طيف در فركانس هاي پايين مي شود و اين كار ممكن است براي پردازش صوتهايي كه از سمت جلو و عقب ميآيند مهم باشند.