خواندنی

نتایجی از این قبیل برنیاز به داشتن تکنیک های کارآمد و موثر برای ارزیابی و مدیریت کلی افرادی

در هر سن باعلایمی ازعدم تعادل ،سرگیجه یا سقوط یا دیگر نشانه هایی سمعک از dizziness تاکید می

کند.

این فصل مکمل بالینی برای فصل قبل می باشد. یک درک واضح از مفاهیم و اصول این مباحث

برای فهم اطلاعات موجود در این جا ضروی می باشد. آناتومی و فیزیولوژی سیستم تعادل و

وستیبولار یک اصل کلی در کنار تفسیر تاریخچه گیری بیمار ،علائم ،نشانه ها و نتایج تست های

آزمایشگاهی موجود می باشد. در این ارتباط یک کلمه در فهرست واژگان مهم می باشد. به طور

تیپیک، واژهdizziness زمانی که بیمار آن را برای توصیف مشکلاتش به کار می برد، ارزش

اطلاعاتی کمی دارد .این واژه یک اصطلاح کلی است که برای توصیف محدوده ای از نشانه های

بیمارازسرگیجه واقعی (احساس چرخش محیط به دور بیمار یا چرخش بیماردرمحیط) تا علائمی شبیه

بیهوشی (ازهوش رفتن یا منگی ) ویا شکایت بیمارازعدم تعادل یا بی ثباتی هنگام ایستادن یا راه

رفتن به کارمی رود. واژه dizziness می تواند برای توصیف ترکیب همه این علایم ذکر شده نیز به

کار رود. بنابراین هنگام تایخچه گیری ازبیمار تلاش بر این است که از این واژه استفاده نشود.

اصطلاحات dizziness یاThe dizzy patient می توانند به عنوان واژه ها ی توصیفی به کار

روند ودراین فصل برای اشاره به محدوده کلی علایم ومشکلات عملکردی که بیماربا آنها مواجه

شده، به کارمی روند .در صورت نیاز واژه های توصیفی خاص برای علایم به کارمی روند.

معرفی مدیریت بیماران با dizziness واختلالات تعادلی

اولویت مدیریت

در صورتیکه هدف از ایجاد یک عمل تشخیصی وشروع مدیریت یک موضوع رایج باشد، دراین

صورت ابزارهای مورد استفاده و پیچیدگی طرح درمانی برای بیماران باdizziness حاد ومزمن

متفاوت است. هنگام ارزیابی یک بیماربا شروع حاد سرگیجه برای اولین بار، ایجاد یک تشخیص

مقدماتی وغیرمحتمل شمردن علت آن ازعوامل تهدید کننده سلامت مثل بیماری های نورولوژیک یا

قلبی – عروقی، دارای اهمیت اولیه می باشد . به طور معمول با تاریخچه گیری، آزمایشات بالینی،

CT اسکن وتست آزمایشات قلبی-عروقی غربالگری به این هدف دست می یابیم. احتمال اینکه تست

های وستیبولاردر این پروسه مورد نیاز باشند، خیلی کم است. اگر بیماروجود علائم شنوایی را

گزارش کند، دراین صورت او باید تحت ارزیابی کامل ادیولوژی و همچنین مطالعات رادیوگرافی به

منظور رد وجود ضایعه در زاویه پلی مخچه ای (CPA) قراربگیرد، دراین مورد تست های تعادل

مورد نیاز نیست . درمواردخاصی که ناهنجاری های حرکات چشمی در ارزیابی بالینی احتمال

وجودضایعات مرکزی را نشان می دهد ،استفاده از ویدئونیستاگموگرافی (VNG) و

الکترونیستاگموگرافی (ENG)همراه با ارزیابی کامل ocular-motor به منظورپیگیری این احتمال

موردنیازاست. هنگام مدیریت سرگیجه یا عدم تعادل با شروع حاد ،بعد از رد علت های

نورولوژیک و قلبی-عروقی، استفاده از دارو برای کنترل علایم مناسب است. این کار همراه با

توصیه به بیمار برای انجام مجدد فعالیت های روتین روزانه به محض اینکه علایمش قابل تحمل

شد، می باشد وهچنین بیمار نباید از فعالیت های حرکتی برانگیزنده علائم، اجتناب کند. این عمل به

تحریک سریعتر سیستم جبرانی وستیبولار مرکزی کمک می کند . به این علت که اکثریت سرگیجه

های با شروع ناگهانی نشان دهنده یک ضایعه محیطی ثابت می باشند، بنابراین فرآیند جبران مرکزی

برای بهبود بیمار ضروری می باشد .

نتایجی از این قبیل برنیاز به داشتن تکنیک های کارآمد و موثر برای ارزیابی و مدیریت کلی افرادی

در هر سن باعلایمی ازعدم تعادل ،سرگیجه یا سقوط یا دیگر نشانه هایی سمعک از dizziness تاکید می

کند.

این فصل مکمل بالینی برای فصل قبل می باشد. یک درک واضح از مفاهیم و اصول این مباحث

برای فهم اطلاعات موجود در این جا ضروی می باشد. آناتومی و فیزیولوژی سیستم تعادل و

وستیبولار یک اصل کلی در کنار تفسیر تاریخچه گیری بیمار ،علائم ،نشانه ها و نتایج تست های

آزمایشگاهی موجود می باشد. در این ارتباط یک کلمه در فهرست واژگان مهم می باشد. به طور

تیپیک، واژهdizziness زمانی که بیمار آن را برای توصیف مشکلاتش به کار می برد، ارزش

اطلاعاتی کمی دارد .این واژه یک اصطلاح کلی است که برای توصیف محدوده ای از نشانه های

بیمارازسرگیجه واقعی (احساس چرخش محیط به دور بیمار یا چرخش بیماردرمحیط) تا علائمی شبیه

بیهوشی (ازهوش رفتن یا منگی ) ویا شکایت بیمارازعدم تعادل یا بی ثباتی هنگام ایستادن یا راه

رفتن به کارمی رود. واژه dizziness می تواند برای توصیف ترکیب همه این علایم ذکر شده نیز به

کار رود. بنابراین هنگام تایخچه گیری ازبیمار تلاش بر این است که از این واژه استفاده نشود.

اصطلاحات dizziness یاThe dizzy patient می توانند به عنوان واژه ها ی توصیفی به کار

روند ودراین فصل برای اشاره به محدوده کلی علایم ومشکلات عملکردی که بیماربا آنها مواجه

شده، به کارمی روند .در صورت نیاز واژه های توصیفی خاص برای علایم به کارمی روند.

معرفی مدیریت بیماران با dizziness واختلالات تعادلی

اولویت مدیریت

در صورتیکه هدف از ایجاد یک عمل تشخیصی وشروع مدیریت یک موضوع رایج باشد، دراین

صورت ابزارهای مورد استفاده و پیچیدگی طرح درمانی برای بیماران باdizziness حاد ومزمن

متفاوت است. هنگام ارزیابی یک بیماربا شروع حاد سرگیجه برای اولین بار، ایجاد یک تشخیص

مقدماتی وغیرمحتمل شمردن علت آن ازعوامل تهدید کننده سلامت مثل بیماری های نورولوژیک یا

قلبی – عروقی، دارای اهمیت اولیه می باشد . به طور معمول با تاریخچه گیری، آزمایشات بالینی،

CT اسکن وتست آزمایشات قلبی-عروقی غربالگری به این هدف دست می یابیم. احتمال اینکه تست

های وستیبولاردر این پروسه مورد نیاز باشند، خیلی کم است. اگر بیماروجود علائم شنوایی را

گزارش کند، دراین صورت او باید تحت ارزیابی کامل ادیولوژی و همچنین مطالعات رادیوگرافی به

منظور رد وجود ضایعه در زاویه پلی مخچه ای (CPA) قراربگیرد، دراین مورد تست های تعادل

مورد نیاز نیست . درمواردخاصی که ناهنجاری های حرکات چشمی در ارزیابی بالینی احتمال

وجودضایعات مرکزی را نشان می دهد ،استفاده از ویدئونیستاگموگرافی (VNG) و

الکترونیستاگموگرافی (ENG)همراه با ارزیابی کامل ocular-motor به منظورپیگیری این احتمال

موردنیازاست. هنگام مدیریت سرگیجه یا عدم تعادل با شروع حاد ،بعد از رد علت های

نورولوژیک و قلبی-عروقی، استفاده از دارو برای کنترل علایم مناسب است. این کار همراه با

توصیه به بیمار برای انجام مجدد فعالیت های روتین روزانه به محض اینکه علایمش قابل تحمل

شد، می باشد وهچنین بیمار نباید از فعالیت های حرکتی برانگیزنده علائم، اجتناب کند. این عمل به

تحریک سریعتر سیستم جبرانی وستیبولار مرکزی کمک می کند . به این علت که اکثریت سرگیجه

های با شروع ناگهانی نشان دهنده یک ضایعه محیطی ثابت می باشند، بنابراین فرآیند جبران مرکزی

برای بهبود بیمار ضروری می باشد .